Bechstein

Breed blok

C. Bechstein Pianofortefabrik AG, kortweg Bechstein, werd in 1853 in Berlijn, Duitsland opgericht door Carl Bechstein. Hij richtte het bedrijf op als eenmansbedrijf.

In 1856, 3 jaar na de start van zijn bedrijf, bouwde hij zijn eerste concertvleugel. Deze vleugel kreeg het serienummer 100, hetgeen onmogelijk is gezien de productieaantallen. Wat zijn beweegredenen precies geweest zijn, is onduidelijk. Het zou een cosmetische reden kunnen hebben, maar evengoed een sluwe zakelijke zet kunnen zijn. Hij wist de bekende pianist Hans von Bülow, pupil en schoonzoon van Franz Liszt, enthousiast te krijgen voor zijn vleugel.

Door de voor die tijd ongewone stabiliteit van de gebruikte materialen en de grote belastbaarheid van de instrumenten werd de naam Bechstein snel bekend. Vanaf 1860 breidde Bechstein zijn bedrijf uit. Aan het eind van de jaren ‘60 van de 19e eeuw begon hij met de export naar o.a. Engeland en Rusland hetgeen de jaarlijkse productie naar zo’n 500 instrumenten bracht.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, in 1916, werden de buitenlandse filialen van Bechstein onteigend. De Engelse regering had de liquidatie van alle Duitse filialen bevolen. Ook in Frankrijk gebeurde dit.
Carl’s broer Edwin, die zich na een conflict met zijn broer uit had laten kopen, zag opnieuw een kans toen de onderneming in 1923 omgezet werd naar een naamloze vennootschap. Edwin en zijn vrouw kochten zich opnieuw in in de onderneming. Helene’s steun aan de toen alleen nog lokaal bekende Adolf Hitler en haar onverholen antisemitisme hielpen het bedrijf vanzelfsprekend niet.

Ondanks alles, het bedrijf in slecht weer verkerend, stelde Bechstein een vergulde Bechstein vleugel ter beschikking tijdens de wereldtentoonstelling in Barcelona in 1929.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Bechstein zwaar getroffen door bombardementen. Het duurde tot 1958 voordat er weer productieaantallen van zo’n 1000 instrumenten per jaar bereikt werden.